Op CNN zag ik de scheldende, schuimbekkende, schertsfiguur Donald Trump en moest denken aan American Tune.

Singer Songwriter Paul Simon is de zoon van Hongaars joodse immigranten. De belofte van Amerika als een welkome smeltkroes klinkt in veel van Simons composities door. American Tune zet vraagtekens bij die belofte en beschrijft een droom, waarin het Vrijheidsbeeld het land verlaat en de zee verkiest.

De muziek is niet van Simon, luister maar naar O Haupt voll blut und Wunden . Zelfs Bach mag zich niet de componist van de melodie noemen, zo blijkt als je struikelt over Hans Leo Haßlers Mein G’müth ist mir verwirret.

Hoe dan ook… de tekst van American Tune is helaas nog immer actueel.

Hozier kennen we al van Take me to church een lied tegen homohaat. Nina cried power, slaat op Nina Simone’s  Sinner man uit 1965, een protestlied tegen racistisch geweld. In het refrein schreeuwt ze Power. Vandaar dus.

Nina cried power is een loflied op iedereen die middels protestliederen een bijdrage heeft geleverd aan de rechten die we tegenwoordig hebben.  Hozier maakte van ditzelfde lied nog een andere clip, waarin je hedendaagse activisten voorbij zit komen en hier zie je wie dat allemaal zijn en wat ze betekend hebben.

Sword of Damocles is de muzikale respons van Rufus Wainwright op de huidige destructieve Amerikaanse politiek. Dinsdag 6 november zijn de Midterm verkiezingen en het zwaard van Damocles hangt boven de VS. Met deze parabel roept Wainwright iedereen op om te stemmen.

Tijdens een copieus banket wordt koning Dionysos geconfronteerd met de bediende Damocles, die jaloers is op de macht en pracht van de koning. Bovennatuurlijke krachten zorgen ervoor dat ze van plaats ruilen en de onervaren burger wordt koning. Maar zijn vreugde is kortstondig, hij realiseert zich alras dat het koningschap meer inhoudt dan een kroon dragen en hamburgers eten. Macht en verantwoordelijkheid gaan hand en hand.

Nooit gedacht dat ik ontroerd zou raken door Manic Poetry, maar het is gelukt.                     Dat komt allemaal door frontman Hobo Johnson, die deze voornaam heeft aangenomen omdat hij door zijn vader uit huis is getrapt en sindsdien in een oude Toyota woont, een Toyota Corolla uit 1994, dat dan weer wel.  Pa vond dat zoonlief, die eigenlijk luistert naar de naam Frank Lopes jr. veel te veel dronk en zich misdroeg. Dat was ook zo, maar daar kun je tegenwoordig een positie in The Supreme Court mee krijgen, dus het komt vast wel goed.

Aretha Franklin, the queen of soul is zwaar ziek. We denken aan haar.

Heerlijk, een nieuwe plaat van Phronesis! Ik volg de jongens sinds hun debuutalbum en laat geen optreden in Nederland onbezocht; tijdens het spetterende concert vorig jaar in het Concertgebouw ging het dak eraf.

One for us is de openingstrack van het achtste album We are All  van een van de beste pianotrio’s van dit moment. Contrabasvirtuoos Jasper Hoiby laat zich vergezellen door pianist Ivo Neame en topdrummer Anton Eger.

Phronesis is een term uit de Aristotelische filosofie en betekent kort gezegd: praktische wijsheid, de tegenhanger van louter theoretische kennis.

Na ruim tien jaar is een nieuw single van de inmiddels 65-jarige The Queen of Funk Chaka Khan. Ze was dit jaar al even te gast bij Jimmy Kimmel, waar ze I’m every woman zong, maar zoals zo vaak klinkt La Khan live een stuk brakker dan haar immer strakke koortjes. Later in het jaar volgt het album, dat belooft veel goeds.

Khruangbin, Thais voor ‘vliegtuig’, is het trio dat een cocktail maakt van deuntjes uit het Midden Oosten en Afrika, gekruid met een snufje ’70’s funk, Texan Soul en wat muzikale noten uit Thailand, Spanje en Ethiopie. Het resultaat is simpele, misschien zelfs wat eentonige instrumentale muziek. Toch krijg ik deze oorwurm niet uit mijn hoofd.

De video begint met anchors die beschrijven hoe vrouwen in Iran het toneel veroveren, meer leren van het Westen dan het Oosten, en hoe de minirok nieuwe expressie brengt. Tussen 1925 en 1979 kregen vrouwen in Iran steeds meer vrijheid: toegang tot onderwijs, werk, stemrecht, echtscheiding; het dragen van de sluier werd facultatief. De revolutie van 1979 maakte een einde aan dit alles. Je ziet beelden van vrouwen die in westerse kleding dansen en die plotseling en zonder reden, door een druk op de knop van een man in de montagekamer, verdwijnen, en een leeg toneel achterlaten. Een zomerhit met een boodschap.

Wil je weten hoe het trio eruit ziet, kijk dan naar het optreden in het  Tiny Desk Concert. Een dame op de bas is altijd leuk…

Speciaal voor mijn onvolprezen echtgenote het aanstekelijke Evan finds the third room ; dit uiteraard vooral vanwege de imaginaire hoepelaartster.

Een heftige, symbolische en belangrijke clip over wapengeweld in de VS, waar iedereen het over heeft en die inmiddels 75 miljoen keer bekeken is op youtube. The Washington Post publiceerde een clip over de symboliek, Woopy Goldberg besprak de betekenis in haar talkshow en Time Magazine verklaarde de geweldvolle video eveneens. Inmiddels is de rij clips over de betekenis van This is America niet meer te scrollen.

De video geen feest is om naar te kijken, maar bij een maatschappij-kritische blik op het huidige Amerika, dat geleid wordt door een moreel gecorrumpeerde egomaniac, die zelfs liegt over zijn kaalheid, valt weinig opbeurends te verwachten.  Voor de tere zielen onder ons die het lied willen zien zonder de clip is er het optreden van Childish Gambino bij Saturday Night Live.

Een andere even dystopische als geengageerde kijktip is de onvolprezen The Handmaid’s Tale.  Hoofdrolspeelster Elisabeth Moss verklaarde aan The Guardian: This is happening in real life. Wake up, people!

Wil je iets positiefs? Kijk dan naar de serie die heel America aan het janken heeft gekregen: This is US.